Stereotypen binnen de Wicca

Een van de meest foutieve aannames die buitenstaanders en met name nieuwe volgers van Wicca maken is dat het een pacifistische religie zou zijn zonder slagkracht. Een religie waar de heksen niet in staat zouden zijn om iemand te vervloeken of opzettelijk een pijnlijke magische les te laten ondergaan puur omdat het kan. Waar eerwraak of magische zelfverdediging geen plek zouden hebben omdat dit dan geen Wicca zou zijn.

Deze missconceptie is jaren na de komst van het Internet en verdere verspreiding van diverse pacifistische ‘newage’ lifestyles een eigen leven gaan leiden. Tot het punt dat er nu regelmatig uit automatisme de vergelijking wordt gemaakt dat Wicca enkel een pacifistische religie zou zijn van liefde en licht. Puur omdat ‘alle’ Wicca volgers gebonden zouden zijn door de ‘Wicca Rede’ (1 en ‘Wet van Drie’ (2

Dit stereotype heeft er zelfs voor gezorgd dat andere vrije eclectische heksen de ‘Wicca Rede’ en ‘wet van drie’ nu ook klakkeloos zijn gaan overnemen en als harde wet toepassen en anderen die er niet zo over denken de les voorlezen alsof dit Wicca of heksen ‘wet’ zou zijn waar nimmer van mag worden afgeweken. Het niet volgen van deze ‘wetten’ zou in hun optiek je dan tot een ‘slechte’ heks maken of niet Wicca zijn.

Wicca heksen en heksen in het algemeen zijn echt geen gevoelloze robots die enkel voorgekauwde instructies volgen. Dit idee van klakkeloos volgen van wetten en instructies druist in tegen het vrije karakter van hekserij. Gevoelens zoals verlangens, boosheid, haat en liefde mogen echt wel je magie beïnvloeden en de toon zetten voor je spreuken waar jij dat nodig acht.

Denk bijvoorbeeld aan seks magie wat wel eens gebruikt wordt om financiële voorspoed te regelen. Of de pijn in BDSM wat gekanaliseerd kan worden voor het bespoedigen van een spreuk.

Nieuwe heksen die met de wicca rede of de wet van drie in een groep met ervaren Wiccan’s, heksen of occultisten lopen hameren kunnen al snel weggezet worden tot de wel bekende ‘fluffies’ of ‘fluffy bunnies’.

Het is niet perse hun schuld want vaak hebben nieuwe heksen nog maar één Wicca boek gelezen en als ze een beetje pech hebben is het nog wel een slap aftreksel zoals de ‘Wiccapedia’ wat eigenlijk geen Wicca is.

Grote kans dat nieuwe heksen ook diverse kopieer en plak websites hebben bezocht met onvolledige of ronduit foutieve informatie en dit als enige waarheid accepteren. Wat heel jammer is want occultisme is veel meer dan blindelings meningen en waarheden van anderen volgen, het gaat primair om je eigen persoonlijke beleving en ethos en hoe jij dit in balans tracht te brengen.

Wat ook nog voorkomt is dat in een Coven de hogepriester(es) deze Wicca Rede en de wet van drie erin stampt als hoogste regel van het Coven zonder verdere context, geschiedenis of goed onderbouwde reden. Wat jammer is want dit is juist hoe deze missconcepties over Wicca in stand worden gehouden.

De ‘Wicca Rede’ en de ‘Wet van drie’ waren in de begin jaren van Wicca zelfs geen onderdeel van de religie geweest. Dit zijn toevoegingen die er later bij zijn gekomen. De Wicca Rede is eigenlijk niet meer dan een ‘advies’ het is dus nooit als ultieme Wicca wet bedoeld, en afwijken van een advies mag dus gewoon.

Wicca kent in haar oorsprong zelfs heftige magische rituelen met de intentie om opzettelijke schade aan derden toe te brengen om een bepaald doel te bereiken, denk aan bijvoorbeeld de ‘Cone of Power (3’ ritueel van Gerald Gardner tegen Nazi Duitsland tijdens de oorlog. Dat was absoluut geen vreedzame toepassing van magie geweest.

De Wicca Rede in Wicca kent haar oorsprong in een gereciteerde vers van de hogepriesteres Doreen Valiente uit 1964 tijdens een diner van de Witchcraft Research Association (4. Dit is ook heel kort vermeld in de Pentagram magazine van November 1964. Hierna zijn er langere variaties van de Rede gepubliceerd door anderen en door Doreen Valiente zelf. Allen kennen dus niet hun directe oorsprong in de publicaties van Gerald Gardner de vader van de Wicca traditie.

Gerald Gardner is bij het ontwikkelen van Wicca zelf aardig beïnvloed door Aleister Crowley de grondlegger van de Thelema (5. wat zelf ook enkele ‘wetten’ kent die mogelijk ook voorganger waren voor de Wicca Rede (6. Crowley hanteert in Thelema

‘Do what thou wilt shall be the whole of the Law’

wat betekent dat aanhangers van Thelema hun ware pad moeten zoeken en volgen, d.w.z. hun ware wil vinden of bepalen. Met andere woorden je moet zelf een balans zien te vinden in je wensen en daden.

Een missconceptie over de ‘wet van drie’ is dat dit echt een Wicca wet zou zijn. Terwijl dit maar enkel eenmalig gepubliceerd is door Gardner in een novelle uit 1949 genaamd High Magic’s Aid. Het gaat dus hier om een verhaal en dus niet om daadwerkelijke richtlijnen voor het beoefenen van de Wicca traditie.

Citaat uit High Magic’s Aid “Then she said; Thou hast obeyed the law. But mark well when thou receivest good, so equally art bound to return good threefold.”

Natuurlijk mag een beoefenaar van Wicca hekserij dit soort moreel ethische regels als waarheid aannemen en met een beetje creativiteit hoeft dit zelfs helemaal geen ernstige beperking te vormen voor je kunsten. Maar dat betekend niet dat alle heksen of Wicca hetzelfde zijn of dezelfde normen erop nastreven.

Op zich is het onbewust willen volgen van de wet van drie wel een logisch gevolg van kennis die meesten van ons wel hebben gekregen op school. Omdat in de natuurkunde we een soort gelijke wet kennen namelijk De derde wet van Newton (7 ‘Voor elke actie is er een gelijke en tegengestelde reactie’ Het is dus logisch dat sommigen deze wet bewust of onbewust in een bepaalde vorm vertalen naar hun spirituele beleving.

Maar wat je als nieuwe of zelfs ervaren beoefenaar die dit soort morele ethische regels er op na houd zeker niet moet doen is andere heksen erop wijzen dat wat zij doen niet zou mogen omdat de Wicca rede of de wet van drie dit zou verbieden want dit klopt dus niet.

Dit gedrag beschouwen we als preken van dogma en het is een nogal afgestompte christelijke manier van denken en doen, het is niet alleen onbeschoft om iemand je persoonlijke ethiek door hun strot te douwen het nodigt ook niet uit tot vriendelijk overleg en delen van occulte kennis.

Denk eraan magie en religie met name een occulte religie zoals Wicca is een uiterst persoonlijke ervaring, jouw persoonlijke realiteit hoeft niet hetzelfde te zijn als dat van anderen probeer dan ook elkaars waarden en ethiek te respecteren ook al vind je dat moeilijk.

Een voorbeeld hoe een korte open spreuk al snel voor veel ‘ethische’ discussies kan zorgen neem een simpele verbanningsspreuk

“Voor altijd heen gegaan”

dit zou je prima kunnen gebruiken in een verbanningsritueel op de achterkant van een foto. Deze woorden kunnen bij een extreem ethische Wicca al snel in een verkeerd keelgat schieten omdat ze in dit soort verwoordingen een verkapte doodswens kunnen zien terwijl dit eigenlijk niet zo bedoeld hoeft te zijn. Uiteindelijk is de intentie wat de kracht geeft en niet de woorden.

Magie zelf kent geen ethische beperkingen het heeft namelijk geen gevoelens, wil of mening. Het is de persoonlijkheid van de beoefenaar die het balans bepaald hoe de kracht zal worden ingezet, hoe de beoefenaar dit precies aanpakt maakt hun niet perse goed of slecht.

Mocht jij in je eigen persoonlijke realiteit toch verwachten dat er bijeffecten zullen zijn zoals een heftig signaal als je magie eenmaal heeft gewerkt dan kan je deze ook onschadelijk maken met bijvoorbeeld het gebruik van een amulet of een neutraal inslagpunt vast te stellen voordat je een ritueel uitvoert, bijvoorbeeld een bos of park.

Bronnen:

Auteur Artikel: